20.05.2020 Poradnik do pracy w domu dla ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (zaburzenia dyslektyczne) i nie tylko - część 6
Tygodniowe ćwiczenia poprawnej pisowni – samodzielna praca starszych uczniów
-
- Załóż zeszyt do ćwiczeń ortograficznych.
- Powtórz i utrwal zasady pisowni – wskazana praca blokami ortograficznymi.
- Na końcu zeszytu załóż „Słowniczek trudnych wyrazów”.
- Pisanie z pamięci – co dzień.
- Przeczytaj uważnie wybrany przez siebie tekst lub tekst nauczyciela (około 5 niezbyt długich zdań).
- Przeczytaj pierwsze zdanie zapamiętując tekst i pisownię wyrazów, uzasadnij pisownię trudnych wyrazów.
- Powiedz tekst z pamięci.
- Przeczytaj powtórnie zdanie sprawdzając, czy dobrze zapamiętałeś.
- Napisz tekst z pamięci.
- Sprawdź zapis i nanieś poprawki.
- Zakryj zdanie wzorcowe i napisane.
- Napisz powtórnie to samo zdanie.
- Sprawdź zapis.
- Poprawa błędów.
- Wypisz wyrazy, w których popełniłeś błędy i uzasadnij poprawną pisownię.
- Wyrazy te zastosuj w krzyżówce, ułóż z nimi zdania, utwórz rodzinę wyrazów pokrewnych.
- Wpisz je do „Słowniczka trudnych wyrazów”.
- Sprawdzian – co tydzień.
- Pracuj codziennie, zapisując datę przy wykonywanych ćwiczeniach.
- Po tygodniu ćwiczeń poproś kogoś, aby podyktował ci zdania, które codziennie pisałeś.
- Sprawdź, o ile błędów mniej zrobiłeś niż poprzednio, popraw je.
Dyktando w 10 punktach z komentarzem ortograficznym
- Umowa
Umów się z dzieckiem, że codziennie będziecie robić dyktando obejmujące zawsze tylko 3 zdania. Wymyślcie wspólne nagrodę po każdym tygodniu pracy.
- Wybór tekstu
Zaznacz w książce dziecka 3 zdania i przeczytaj na głos pierwsze zdanie.
- Komentarz ortograficzny
Dziecko powtarza zdanie i omawia pisownię każdego wyrazu (podaje zasady pisowni, poszukuje uzasadnienia pisowni).
- Zapisywanie
Dziecko zapisuje zdanie i podobnie postępuje z następnymi zdaniami.
- Kontrola 1 – dziecko
Dziecko samodzielnie sprawdza cały napisany tekst.
- Kontrola 2 – dorosły
Dorosły sprawdza tekst, jeżeli znajdzie błędy, podaje ich liczbę.
- Kontrola 3 – dziecko
Dziecko ponownie sprawdza tekst z pomocą słownika ortograficznego.
- Kontrola 4- dorosły
Dorosły sprawdza poprawiony tekst. Jeżeli nadal są błędy, wskazuje tekst – wzór, z którego dyktował zdania.
- Kontrola 5 – dziecko
Dziecko porównuje napisany tekst ze wzorem i ostatecznie poprawia błędy.
- Poprawa
Dziecko opracowuje błędnie napisane wyrazy (np. podaje zasady pisowni, wyrazy pokrewne, odmienia wyraz przez przypadki, wymienia inne formy).
Uwagi:
Podstawowym założeniem stosowania techniki „dyktando z komentarzem ortograficznym” jest przeświadczenie o możliwości utrwalenia zasad pisowni i wytworzenia pełnej świadomości ortograficznej przez przekształcenie nawyku „ głośnego myślenia” – omawianie zasad pisowni (pkt 3) – w nawyk „cichego” przypominania ich sobie podczas pisania.
Kolejnym zadaniem ćwiczenia jest wytworzenie nawyku dokładnego sprawdzania i poprawiania każdej pracy pisemnej po napisaniu. Dziecko ma prawo do popełniania błędu, ale nie ma prawa pozostawić go bez poprawy.
Warunkiem uzyskania tych efektów jest wykonywanie omawianego ćwiczenia krótko lecz systematycznie oraz zawarcie umowy z dzieckiem co do czasu pracy (codziennie), liczby dyktowanych zdań (zawsze tej samej) oraz nagrody (po każdym tygodniu ćwiczeń). W ten sposób dziecko nie będzie usiłowało w tej sprawie stale nami negocjować.
Dyktando w 10 punktach z komentarzem ortograficznym
- Utrwala znajomość zasad pisowni.
- Wytwarza nawyk stałego przywoływania zasad ortograficznych podczas pisania.
- Wytwarza nawyk stałego sprawdzania napisanego tekstu, a tym samym poczucie odpowiedzialności za napisany tekst.
Opracowanie na podstawie wytycznych M.Bogdanowicz
18.05.2020 Szkoła dla Rodziców - część III
Uczucia : część 1
Dzisiaj chciałabym przedstawić zasady postepowania z dzieckiem w obszarze nauki rozpoznawania uczuć, ich wyrażania i ekspresji oraz radzenia sobie z uczuciami. Uczucia są podstawą rozwoju człowieka, wartościową, istotną częścią ludzkiej natury. Traktowane z należytą troską i szacunkiem mogą stać się podstawą dalszego rozwoju i osiągnięcia dojrzałości. Są moralnie neutralne, są cennym darem oraz wsparciem w naszym życiu. Często nie pozwalamy sobie na uczucia, emocje, które są dla nas ,,nieprzyjemne''. Nie lubimy ich. Jeżeli jednak nie zaakceptujemy uczuć, nie poznamy tego, co naprawdę czujemy. Pozwalanie sobie na akceptację uczuć to branie odpowiedzialności za działania podjęte pod ich wpływem. Dopuszczanie naszych niewygodnych przeżyć emocjonalnych nie oznacza jednak przyzwolenia na wyładowanie ich na innych osobach. Oznacza natomiast wzięcie uczuć pod kontrolę. Stanowi też przyzwolenie na rzeczywiste istnienie tych części nas samych, których nie chcemy i do których wolimy się nie przyznawać. Jedynie świadomie przyjmując ich istnienie, potrafimy je kontrolować i nie dopuszczać do sytuacji, gdy wtłaczane do wewnątrz pękną, wydostaną się na zewnątrz i zdominują nasze działania. Kiedy pozwolimy sobie na istnienie uczuć, możemy podjąć decyzję, co w danej sytuacji powinniśmy z nimi zrobić. Dzięki wiedzy o uczuciach i emocjach, potrafimy się kontrolować, możemy nauczyć się sposobów uwalniania od nich, wyrażania ich bez wyrządzania krzywdy innym. Życie emocjonalne powinno nam służyć i dostarczać energii do podejmowanych działań. Należy pomóc dzieciom w nauce rozpoznawania ich własnych uczuć, ich nazywania i mówienia o nich w konstruktywny sposób. Nawet nam dorosłym sprawia to trudność . Dzieci muszą wiedzieć, że mają prawo okazywać swoje uczucia i emocje, nawet te ,,złe'' np. złość, że mogą także wyrażać swoje pragnienia. Niewyrażane emocje mogą doprowadzać do zamknięcia się, uczucia zostają stłumione, przesunięte do podświadomości albo zniekształcone. Mogą także pojawiać się objawy chorobowe (np. wysypki skórne, alergie, duszności, łysienie itp.).
Istnieje bezpośredni związek między tym, jak dzieci się czują. Kiedy czują się dobrze, zachowują się dobrze.
Aby pomóc im dobrze się czuć, należy zaakceptowaćich uczucia. Dopóki nie ujawni się złych emocji, nie można dotrzeć do dobrych emocji. W tym trudnym obszarze trzeba dzieciom pomóc się im odnaleźć.
Trudności w akceptowaniu uczuć dziecka:
- nie potrafimy akceptować uczuć dziecka, gdy nie akceptujemy swoich uczuć, ważniejsze wydaje nam się to, jak dziecko się zachowuje, od tego, co przeżywa,
- walczymy z dzieckiem, aby nie czuło tego, co czuje, zamiast pomóc mu się uporać z emocjami,
- zaprzeczamy niewygodnym uczuciom dziecka, tak naprawdę po to, aby uwolnić od nich siebie.
Ponieważ temat uczuć jest bardzo rozległy ciąg dalszy o uczuciach w następnym artykule.
19.05.2020 SPOTKANIA Z TWÓRCZOŚCIĄ NAUCZYCIELI
Przeżywamy trudny czas niepewności i ograniczeń w związku z pandemią. Próbujemy dać znak, że jesteśmy z Wami w tak trudnym czasie. Zaprosiliśmy nauczycieli, wychowawców, pedagogów do współpracy z naszą Poradnią w trochę inny niż standardowy sposób. Zachęcaliśmy do dzielenia się z nami Państwa przeżyciami ujętymi w twórczej aktywności.
W odpowiedzi na naszą propozycję otrzymaliśmy prawo dostępu do świata Państwa uczuć, emocji i myśli. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy odpowiedzieli na naszą prośbę. To dla nas bardzo ważne. Dziękujemy za zaufanie.
Po uzyskaniu zgody na zamieszczenie Państwa prac na naszej stronie internetowej oraz stronie Powiatu Elbląskiego – naszego organu prowadzącego publikujemy niektóre
z nich.
Dzisiaj spotkamy się z fragmentem tomiku wierszy autora, który napisał do nas:
„ Nie wiem czy te moje wiersze zasługują na publikację jednak jeśli Państwo uznają, że taka forma może komuś pomóc to oczywiście
wyrażam zgodę na ich opublikowanie. [….]
Podpiszę się jako Henryk Nowak na cześć głównego bohatera powieści Leopolda Tyrmanda "ZŁY".
Oto I część nadesłanego do nas tomiku. Ze względu na trudny czas, w którym obecnie żyjemy proponujemy zacząć lekturę od wiersza pt. Nadzieja.
„Nadzieja”
Gdy już nie wierzysz, że Ci się uda,
Gdy w Twoje życie tak mocno wdarła się nuda.
Spróbuj uwierzyć, że będzie inaczej,
Od rana, gdy kogut do słońca zagdacze.
Z nadzieją i wiarą popatrz w przyszłość,
A może uda się zmienić Twą szarą rzeczywistość.
Spróbuj po raz kolejny pokochać,
Spróbuj odnaleźć drogę do Boga.
Odrzuć żal, smutek i gniew,
Weź swoje życie mocno za łeb,
Nie wszystko stracone,
Też masz prawo kochać, ufać i kogoś bliskiego szanować!
Następny wiersz nosi tytuł Kamienie.
„Kamienie...”
Nie mów mi, że zaglądanie do butelki piwa czy wódki,
To jest sposób na Twoje smutki!
Stałeś już kiedyś z kamieniem u szyi na moście,
I jak się czułeś – radośnie?
To po to miałeś ten kamień idioto,
Byś mógł szanować znalezione złoto!
Dzisiejszą prezentację kończyny wierszem pod tytułem Do przyszłości.
„Do przyszłości...”
Zacznij wszystko od nowa,
Nie próbuj z życiem sparować,
Przegrasz, bo to jest przeciwnik okrutny,
Chyba, że w porę odrzucisz swe smutki.
Gdy łez tysiące po Twojej skroni spłynie,
Musisz zobaczyć, co jeszcze w życiu Cię ominie...
...Zawsze do przodu patrz mój przyjacielu,
Znajdziesz swe szczęście, bo odnalazło je wielu.
Panu Henrykowi jeszcze raz serdecznie dziękujemy i gratulujemy.
Zapraszamy Państwa do poznania innych wierszy zawartych w nadesłanym tomiku. Będzie to możliwe przy następnym spotkaniu z poezją na naszych stronach. W dalszym ciągu zachęcamy do dzielenia się własną twórczością.
15.05.2020 Poradnik logopedy: praca rodzica z dzieckiem w domu – część 6
Jak postępować z dzieckiem jąkającym się?
- Gdy dziecko nie zdaje sobie sprawy, że się jąka to w żaden sposób nie daj mu odczuć, że coś się w jego wymowie zmieniło, pomóż mu nabrać zaufania do swojego mówienia, mimo niepłynności.
- Słuchaj uważnie tego co dziecko mówi, jakie informacje chce Ci przekazać, nie skupiaj się na tym w jaki sposób się wypowiada. Tak samo reaguj w każdej sytuacji, niezależnie od tego czy dziecko się jąka, czy akurat mówi bardziej płynnie.
- Nie stosuj poleceń i upomnień typu : „ powtórz, mów wolniej, weź głębszy oddech, nie jąkaj się”. Takie komunikaty utwierdzają dziecko w przekonaniu, że ważniejsze jest mówienie płynne niż treść jego wypowiedzi.
- Jeśli dziecko się spieszy, jest nadmiernie podniecone powiedz mu: „uspokój się, mamy przecież dużo czasu”, to zupełnie coś innego niż komunikat „mów wolniej”, ponieważ nie zwraca wówczas uwagi na to jak dziecko mówi, ale na jego stan emocjonalny i zachowanie.
- Nie przerywaj wypowiedzi dziecka, cierpliwie wysłuchaj tego co ma do powiedzenia.
- Utrzymuj kontakt wzrokowy podczas rozmowy. Nawet kiedy jesteś zajęty wysłuchaj dziecka do końca.
- Nie mów za dziecko i nie odpowiadaj za nie na pytania, nie kończ jego wypowiedzi.
- Wzmacniaj w dziecku poczucie własnej wartości i wiarę we własne siły, daj mu odczuć, że je kochasz i akceptujesz.
- Zauważaj i nagradzaj nawet drobne postępy dziecka, nie skupiaj się na niedociągnięciach i nie podkreślaj ich.
- Nie okazuj, że jąkanie dziecka jest dla Ciebie problemem, nie zdradzaj przed nim zatroskania czy zniecierpliwienia. Dziecko obserwuje mimikę twarzy rozmówcy. Widok zniecierpliwionej czy zmartwionej twarzy utwierdzi je w przekonaniu, że jąkanie jest czymś złym i nie akceptowanym przez otoczenie.
- Nie zadawaj dziecku kilku pytań jednocześnie.
- Zwolnij własne tempo mowy, daj mu prawidłowy wzorzec wymowy.
- Zwróć uwagę w jakich okolicznościach dziecko jąka się najczęściej. Co robi i jak się zachowuje gdy ma trudności z mówieniem, lepiej wówczas zrozumiesz jego problemy.
- Rozwijaj zainteresowania swojego dziecka, pomóż mu odnaleźć pasję. Dziecko powinno mieć świadomość, że jest czynność, którą wykonuje lepiej od innych osób. W chwilach zwątpienia powinno je to podnieść na duchu.
- Zachęcaj dziecko do częstego śpiewu i recytowania, gdyż wtedy jąkanie nie występuje.
- Jeśli dziecko boi się czytać na głos w klasie, przećwicz głośnie czytanie w domu, pozwoli mu tozapoznać się ze wszystkimi trudnymi słowami.
- Miej świadomość, że stan emocjonalny dziecka ma duży wpływ na jego mowę, dlatego nie powinno być ono świadkiem sprzeczek pomiędzy rodzicami ani też dyskusji o jego wychowaniu.
- Wykonuj z dzieckiem zabawy relaksacyjne i oddechowe. Kontroluj, aby oddech Twojego dziecka był spokojny, a mięśnie rozluźnione.
- Organizuj swojemu dziecku zajęcia manualne, spędzaj z nim także czas na świeżym powietrzu. Wybieraj raczej miejsca spokojne i niezatłoczone.
- Dbaj o to, żeby dziecko było wyspane i wypoczęte. Nie nakładaj na nie zbyt wielu obowiązków i zajęć pozalekcyjnych. Dziecko powinno mieć zapewnione ok. 10 godzin snu w ciągu doby, a obowiązki i zajęcia dodatkowe nie powinny zajmować całego czasu wolnego. Po zajęciach w przedszkolu, szkole dajmy mu czas na odpoczynek, najlepiej na świeżym powietrzu. Nadmiar zajęć wywołuje pośpiech, a co za tym idzie stres i zmęczenie a to nie służy dziecku jąkającemu się.
