29.04.2020 JAK BUDOWAĆ POCZUCIE WARTOŚCI U DZIECKA?

Poczucie własnej wartości to akceptacja siebie ze swoimi mocnymi i słabymi stronami pomimo porażek i bez względu na sukcesy. To przekonanie o swojej godności i wartości jako istoty ludzkiej.

            Zaufanie do siebie i swoich możliwości oraz adekwatna samoocena umożliwiają realizowanie marzeń i celów, jakie stawia na swojej drodze mały człowiek. Bez wiary w siebie dziecko staje się niepewne, nieśmiałe, bierne, boi się wyzwań i potencjalnych porażek.

            To przede wszystkim rodzice wpływają na fakt, czy dziecko częściej myśli: „Na pewno mi się nie uda” czy raczej „To ciekawe! Spróbuję, sprawdzę, czy mi się powiedzie”, bowiem poczucie własnej wartości kształtuje się od pierwszych dni narodzin dziecka.

            Jak dodawać dziecku wiary we własne możliwości, czynić go otwartym na nowe doświadczenia i pewnym siebie człowiekiem, który wychodzi z różnymi inicjatywami już od najmłodszych lat?

            Fundamentem poczucia wartości dziecka jest bezwarunkowa miłość rodziców. Dziecko musi czuć, że jest akceptowane i kochane, ale nie za coś – za dobre oceny w szkole, wzorowe zachowanie, wygrany konkurs muzyczny – ale za fakt, że po prostu jest. Dziecko potrzebuje od rodzica komunikatu:  "Kocham Cię takim, jaki jesteś, niezależnie od tego, co robisz i co osiągasz".

Jak budować pewność siebie i wzmacniać poczucie własnej wartości u dziecka?

  • okazywać zainteresowanie dziecku i obdarzać niewartościującą uwagą,
  • dostrzegać potrzeby i intencje dziecka,
  • akceptować upodobania dziecka, jego indywidualność,
  • akceptować wszystkie emocje i uczyć ich wyrażania,
  • szanować wybory i decyzje dziecka,
  • stwarzać okazje do podejmowania decyzji, które dotyczą dziecka (kilkuletniemu dziecku lepiej zadawać pytania zamknięte niż otwarte, przy czym pytanie zamknięte powinny zawierać możliwe 2/3 propozycje, np. „Czy chciałbyś zjeść na śniadanie mleko z płatkami, czy może wolisz kanapki?”),
  • zachęcać do wygłaszania własnego zdania,
  • pomagać w odkrywaniu mocnych stron,
  • dostosowywać wymagania i oczekiwania do możliwości dziecka,
  • zachęcać do podejmowania wyzwań,
  • wspierać samodzielność i zaradność,
  • zachęcać do samodzielnego pokonywania trudności i rozwiązywania problemów,
  • pozwalaj popełniać błędy,
  • uczyć przyjmowania porażek,
  • zakorzeniać przekonania, że rozwiązań jest nieskończenie wiele,
  • prawidłowo oceniać dziecko – dawać informacje zwrotne w kontekście zachowania („Przybiegłaś jako ostatnia na linię mety”),a nie oceny tego, jakie dziecko jest („Jesteś ślamazarna!”)
  • doceniać wkład i wysiłek włożone w zadanie, a nie jedynie efekt,
  • zapraszać do współpracy,
  • stwarzać dziecku okazje do tego, żeby mogło odnosić sukcesy.

Czego zdecydowanie unikać w rozmowie z dzieckiem:

  • porównywania: “Zobacz – inne dzieci biegną szybciej od ciebie”,
  • krytykowania: “Z takim gustem nikomu się nie spodobasz”,
  • poniżania: “Nie udawaj głupszej, niż jesteś”,
  • ośmieszania: “Ależ się popisałeś inteligencją”,
  • obrażania: „Co z ciebie za nieudacznik!”,
  • podcinania skrzydeł: “Nawet nie próbuj, bo i tak ci się nie uda”,
  • wyręczania: “Daj, ja to zrobię lepiej”,
  • dyskredytowania: “To nie jest dla małych chłopców”,
  • udowadniania niekompetencji: “Nie potrafisz podjąć właściwej decyzji”,
  • zawstydzania: “Dziewczynki tak się nie zachowują”,
  • oskarżania: „Przez ciebie tak się to skończyło”,
  • wywoływania poczucia winy: „Mogłeś bardziej się postarać, więcej się uczyć”,
  • etykietowania: „Jesteś nieśmiały, wszystkiego się boisz”
  • zaprzeczania uczuciom: “No przecież nic takiego się nie stało, nie przesadzaj”,
  • ograniczania aspiracji: “Nie oczekuj zbyt wiele – bierz, co dają”.
  • przeceniania możliwości dziecka: „Tysiąc puzzli to dla ciebie bułka z masłem”,
  • chwalenia wszystkiego niezależnie od faktów (nie okłamuj dziecka i nie przekonuj na siłę, kiedy coś mu nie wyszło, ale poszukaj elementu, który możesz docenić, np. gdy dziecko zgniata kartkę z nieudanym rysunkiem i rzuca na podłogę, podnieś, obejrzyj, skomentuj: Widzę, że nie jesteś zadowolony z tego rysunku. Ale mnie się podoba. Lubię czarny kolor. Mogę go wziąć? )
  • uporczywego nakłaniania: „No dalej, spróbuj jeszcze raz, na pewno ci się uda”.

27.04.2020 KOMUNIKAT

 

Zgodnie z Rozporządzeniem MEN z dnia 24 kwietnia 2020 roku zmieniającym rozporządzenie w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek  systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Pasłęku ogranicza swoje funkcjonowanie do dnia 24 maja 2020 roku.

      

Kontakt z Poradnią możliwy jest telefonicznie w godzinach od 800 do 1400:                  

055 248-24-32

 

Kontakt e-mailowy ze specjalistami :

  1. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  2. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  3. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  4. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  5. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  6. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  7. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  8. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  9. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  10. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Indywidualne telefoniczne dyżury specjalistów w godzinach od 1000 do 1300 :

  • poniedziałek – psycholog, pedagog,
  • wtorek – pedagog, surdopedagog, logopeda,
  • środa – pedagog, logopeda,
  • czwartek – pedagog, tyflopedagog, terapeuta pedagogiczny,
  • piątek – psycholog, doradca zawodowy.

Zapraszamy do śledzenia informacji i materiałów na naszej stronie.

Zespół pracowników Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Pasłęku

28.04.2020 Poradnik logopedy: praca rodzica z dzieckiem w domu – część 4

Rozwijanie słuchu fonemowego

Słuch fonemowy jest umiejętnością różnicowania fonemów, czyli najmniejszych elementów mowy. Pozwala on wyodrębnić w mowie zdania, w zdaniach wyrazy, w wyrazach sylaby a w sylabach głoski oraz ustalić kolejność głosek w wyrazie. Jest niezbędny do prawidłowego rozwoju mowy oraz umiejętności czytania i pisania. Dziecko z zaburzeniami słuchu fonemowego popełnia liczne błędy w wymowie, pisaniu i czytaniu.

Problemy w mowie to:

  • wady wymowy,
  • ubogi zasób słownictwa,
  • trudności w budowaniu zdań i dłuższych wypowiedzi,
  • skracanie i zniekształcanie trudniejszych wyrazów,
  • kłopoty z zapamiętywaniem i powtarzaniem trudnych wyrazów i dłuższych zdań,
  • agramatyzmy.

Problemy w pisaniu to:

  • zniekształcenia pisowni,
  • mylenie liter b-p, w-f, d-t, g-k, z-s, dz-c, sz-s, rz-z, ś-s itp. pokrywa się to z występującą u dziecka wadą wymowy (jak mówi, tak pisze),
  • trudności z pisownią wyrazów ze zmiękczeniami, dwuznakami, głoskami, które w wymowie tracą dźwięczność np. czołg- czołk, pług- płuk, lew-lef,
  • trudności z wyodrębnianiem słów w zdaniu, sylab w wyrazie i głosek w sylabie,
  • przestawianie, pomijanie sylab i liter w wyrazach,
  • przestawianie szyku wyrazów w pisaniu ze słuchu,
  • błędy w pisaniu ze słuchu i z pamięci

Problemy w czytaniu to:

  • zbyt długo utrzymujące się literowanie (problem z łączeniem liter w sylaby a sylab w wyrazy),
  • zniekształcanie i pomijanie wyrazów,
  • mylenie znaczenia wyrazów o podobnym brzmieniu,
  • czytanie z niewłaściwą intonacją,
  • zbyt wolne tempo czytania.

Inne problemy towarzyszące zaburzeniom słuchu fonemowego to:

  • trudności w nauce języków obcych,
  • kłopoty z zapamiętywaniem wierszy czy zautomatyzowanych ciągów słownych takich jak dni tygodnia, miesiące a także ze słuchowym zapamiętaniem tabliczki mnożenia,
  • problemy ze zrozumieniem dłuższych wypowiedzi, poleceń nauczyciela, instrukcji słownych,
  • kłopoty z opanowaniem gramatyki języka ojczystego czy obcego,
  • problemy z rozróżnianiem wyrazów podobnie brzmiących,
  • słabsza pamięć słuchowa.

Ćwiczenia słuchu fonemowego dla dzieci młodszych

  • rozpoznawanie dźwięków z otoczenia- pojazdów, odgłosów zwierząt, sprzętu gospodarstwa domowego,
  • rozpoznawanie brzmienia instrumentów,
  • rozpoznawanie szmerów np. przesypywanego piasku, żwiru, kamyków,
  • wystukiwanie, wyklaskiwanie czy wytupywanie usłyszanego rytmu,
  • rozpoznawanie melodii piosenek po usłyszanym fragmencie,
  • odgadywanie odgłosów takich jak np.: przelewanie wody, darcie papieru, przesuwanie krzesła, brzęk kluczy, dźwięk gwizdka.

Ćwiczenia słuchu fonemowego dla dzieci starszych

 

Wyodrębniania zdań w mowie i słów w zdaniach:

  • dziecko słucha prostej, kilkuzdaniowej wypowiedzi a następnie rysuje na kartce tyle kresek ile zdań usłyszało,
  • dopowiadanie brakującego słowa w zdaniu np. Pies szczeka a kot…,
  • dziecko układa zdanie z tylu słów ile patyczków od nas otrzyma.

 

Wyodrębnianie sylab w słowach:

  • wymieniane jak największej liczby wyrazów rozpoczynających się na wybraną przez nas sylabę np. sza, rza, za, ca,
  • wybieranie obrazków w nazwach których jest wybrana sylaba,
  • wyszukiwanie przedmiotów w których nazwach jest wybrana sylaba,
  • zabawa w sklep- kup tylko te przedmioty, w których nazwie jest sylaba np. ba, ma, ta,
  • wyszukiwanie słów kończących się na wybraną sylabę,
  • łańcuch sylabowy: dziecko wypowiada dwusylabowy wyraz, dzieli go na sylaby, druga sylaba staje się początkiem następnego wyrazu.

Podział wyrazów na sylaby (analiza sylabowa):

  • dziecko nazywa obrazki a następnie dzieli nazwę na sylaby i podaje liczbę sylab w wyrazie,
  • podajemy dziecku wyraz a jego zadaniem jest podskoczyć tyle razy, ile sylab w nim usłyszy.

Wybieranie i segregowanie przedmiotów oraz obrazków na podstawie dźwiękowych właściwości ich nazw:

  • wypowiadamy słowa, w których brakuje pierwszej głoski, dziecko musi wypowiedzieć cały wyraz np. ...owa- krowa, ...ąka-łąka,
  • dziecko wybiera przedmioty lub obrazki, których nazwy rozpoczynają się od tej samej głoski lub sylaby,
  • dziecko otrzymuje obrazki, których nazwy rozpoczynają się na głosek np. s-sz, z-rz (ż), jego zadaniem jest je właściwie posegregować,
  • wyszukiwanie słów rozpoczynających się na daną głoskę lub sylabę,
  • zamiana słów- zamień pierwszą lub ostatnią głoskę słowa tak, by powstało nowe słowo np. kos- „s” na „c”- koc,
  • wyszukiwanie słów kończących się na tą samą głoskę lub sylabę,
  • wysłuchiwanie w którym miejscu słychać wybraną głoskę, na początku, w środku czy na końcu wyrazu.

27.04.2020 Poradnik do pracy w domu dla ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się ( zaburzenia dyslektyczne) i nie tylko- część 4

Praktyczne wskazówki dla ucznia z dysleksją, dotyczące czytania lektur

 

  • Dowiedz się od nauczyciela, na co należy zwrócić uwagę podczas czytania lektury.
  • Zapoznaj się z budową książki: przejrzyj materiał do czytania, zwracając uwagę na tytuły rozdziałów,  spis treści, uwagi zapisane na marginesach.
  • Zastanów się, po ile stron należy codziennie czytać, aby zakończyć czytanie książki w terminie. Zapisz tę liczbę w kalendarzu i codziennie przestrzegaj.
  • Przystępuj do czytania, gdy jesteś wypoczęty i w dobrym nastroju. Czytaj dokładnie     i uważnie, zaznaczaj zakładkami miejsca, które są ważne.
  • Podczas czytania rób krótkie przerwy na odpoczynek oczu (np. zamknij oczy na chwilę i pomrugaj nimi, popatrz w dal przez okno na zieleń).
  • Po przeczytaniu fragmentu skontroluj, czy wszystko jest dla ciebie zrozumiałe, czy coś wymaga wyjaśnienia. Jeśli masz wątpliwości, zapytaj rodzica, nauczyciela, przyjaciela lub sięgnij do encyklopedii lub innego opracowania.
  • Rób krótkie streszczenia w myślach lub mówiąc do siebie, bądź zapisuj na arkuszu papieru kluczowe hasła, zdania, imiona, i związane z nimi wydarzenie. Treść możesz notować w formie „mapy myśli”.
  • Po przeczytaniu całego tekstu sprawdź, czy zwróciłeś uwagę na wszystkie aspekty, czy potrafisz o nich opowiedzieć własnymi słowami.

 

Jak pisać wypracowania

  • Zacznij pisać co najmniej 2-3 dni przed oddaniem pracy.
  • Zapisz tytuł, a pod spodem wszystkie nasuwające się na gorąco skojarzenia.
  • Napisz plan wypracowania z uwzględnieniem zasad konstrukcyjnych, a więc zaplanuj początek, rozwinięcie i zakończenie.
  • Porozmawiaj z kimś o tym, co chcesz napisać i dlaczego.
  • Nie obrażaj się, jeśli twoje pomysły nie spotkają się natychmiast z aprobata i uznaniem.
  • Korzystaj ze słownika ortograficznego, encyklopedii, leksykonów i dodatkowych materiałów mogących wzbogacić twój tekst.
  • Nie idź na łatwiznę, szanuj swoją pracę i czas nauczyciela.
  • Pisz swoimi słowami, najpierw na brudno.
  • Nie nudź- pisz tak, żeby ciebie samego „wciągnął” temat.
  • Pamiętaj, że każde następne zdanie musi logicznie wynikać z poprzedniego, sprawdź cały swój tekst pod tym kątem.
  • Nigdy nie zakładaj, że nauczyciel wie z góry, co chcesz powiedzieć, pisz tak zrozumiale, jakby odbiorcą tekstu miała być osoba, która nigdy w życiu nie była na lekcji polskiego.
  • Stosuj akapity, gdy wyczerpałeś już jakąś myśl i zaczynasz pisać o czymś innym.
  • Nie używaj słów, których nie rozumiesz.
  • Nie „ściągaj”  cytatów bez podania źródła.
  • Myśl samodzielnie, nie powtarzaj obiegowych opinii i bądź gotów do obrony swojego stanowiska przy pomocy rzeczowych argumentów.
  • Po napisaniu wypracowania sprawdź je dokładnie i popraw błędy, korzystaj ze słownika ortograficznego.
  • Pamiętaj, że „bazgranie” utrudnia nauczycielowi czytanie i robi złe wrażenie.