Szkoła dla Rodziców – część IV
Zachęcanie do samodzielności
Jednym z ważnych celów wychowania dziecka jest pomóc dzieciom stać się niezależnymi ludźmi, którzy będą zdolni do samodzielnego życia. Ważne jest, aby rodzice traktowali swoje dziecko jako osobę jedyną w swoim rodzaju, z własnym temperamentem, uczuciami, pragnieniami, aspiracjami, marzeniami….Starajmy się pozwalać dzieciom na działanie według własnego uznania, na przezwyciężania własnych problemów, pozwólmy im uczyć się na własnych błędach i ponosić konsekwencji.
Szkoła dla Rodziców część III
Uczucia część – 2
Jeśli chcemy dziecko nauczyć wyrażania uczuć, ich nazywania, rozpoznawania i radzenia sobie z nimi niezbędne są wiedza, wskazówki i dobre chęci porozumiewania się z dzieckiem.
Aby pomóc dziecku w radzeniu sobie z własnymi uczuciami:
- SŁUCHAJ DZIECKA BARDZO UWAŻNIE.
- Dobre słuchanie wymaga kontaktu wzrokowego z osobą mówiącą. Oznacza to przerwanie swoich zajęć, odłożenie gazety, wyłączenie telewizora.
- Dobre słuchanie nie zakłada nigdy, że się wie, co druga osoba powie. Jedną z przyczyn zamknięcia się drugiej osoby jest przypisywanie jej czegoś, czego tak naprawdę nie miała na myśli.
- Dobremu słuchaniu pomaga zadawanie mówiącemu pytań wyjaśniających i powtarzanie innymi słowami tego, co się zrozumiało: Słyszę, że jesteś zaniepokojona jutrzejszym spotkaniem, czy dobrze zrozumiałam?
- Dobre słuchanie zakłada brak przesadnej reakcji oraz natychmiastowego działania. Lepiej jest zakończyć całą rozmowę, a później, po przemyśleniu, podjąć działanie za zgodą dziecka. Natychmiastowa, impulsywna reakcja sprawia, że dzieci boją się tego, co może się zdarzyć w przyszłości, a to prowadzi do zerwania nici porozumienia.
Szkoła dla Rodziców - część III
Uczucia : część 1
Dzisiaj chciałabym przedstawić zasady postepowania z dzieckiem w obszarze nauki rozpoznawania uczuć, ich wyrażania i ekspresji oraz radzenia sobie z uczuciami. Uczucia są podstawą rozwoju człowieka, wartościową, istotną częścią ludzkiej natury. Traktowane z należytą troską i szacunkiem mogą stać się podstawą dalszego rozwoju i osiągnięcia dojrzałości. Są moralnie neutralne, są cennym darem oraz wsparciem w naszym życiu. Często nie pozwalamy sobie na uczucia, emocje, które są dla nas ,,nieprzyjemne''. Nie lubimy ich. Jeżeli jednak nie zaakceptujemy uczuć, nie poznamy tego, co naprawdę czujemy. Pozwalanie sobie na akceptację uczuć to branie odpowiedzialności za działania podjęte pod ich wpływem. Dopuszczanie naszych niewygodnych przeżyć emocjonalnych nie oznacza jednak przyzwolenia na wyładowanie ich na innych osobach.
Szkoła dla Rodziców i Wychowawców – część II
Dzisiaj chciałabym przedstawić państwu problem stawiania dzieciom granic.
Czy granice są potrzebne w wychowaniu?
Granice nas określają, informują, co jest mną, a co mną nie jest.
Budują poczucie wartości i odpowiedzialności.
Nie są rzeczą wrodzoną, kształtują się na naszej drodze życia. Aby dojrzeć do prawdomówności, odpowiedzialności i wolności musimy od dziecka uczyć się wyznaczania i respektowania granic. Wytyczanie granic jest procesem i zaczyna się od najwcześniejszych miesięcy życia dziecka. W ten sposób rodzice socjalizują je, tzn. przygotowują do pełnienia ról i zadań w społeczeństwie.
