Jak budować poczucie wartości u dziecka?

Poczucie własnej wartości to akceptacja siebie ze swoimi mocnymi i słabymi stronami pomimo porażek i bez względu na sukcesy. To przekonanie o swojej godności i wartości jako istoty ludzkiej.

Zaufanie do siebie i swoich możliwości oraz adekwatna samoocena umożliwiają realizowanie marzeń i celów, jakie stawia na swojej drodze mały człowiek. Bez wiary w siebie dziecko staje się niepewne, nieśmiałe, bierne, boi się wyzwań i potencjalnych porażek.

To przede wszystkim rodzice wpływają na fakt, czy dziecko częściej myśli: „Na pewno mi się nie uda” czy raczej „To ciekawe! Spróbuję, sprawdzę, czy mi się powiedzie”, bowiem poczucie własnej wartości kształtuje się od pierwszych dni narodzin dziecka.

Jak dodawać dziecku wiary we własne możliwości, czynić go otwartym na nowe doświadczenia i pewnym siebie człowiekiem, który wychodzi z różnymi inicjatywami już od najmłodszych lat?

Jak pomóc dziecku radzić sobie z własnymi uczuciami

  • Zaakceptować emocje dziecka i uznać, że są one naturalną częścią życia.

Zaakceptować czyli pozwolić dziecku na przeżywanie każdej emocji, bez oceniania, zaprzeczania czy też powstrzymywania przed jej wyrażaniem. Istotne jest nie to, aby  nie przeżywać emocji (lub przeżywać je jak najkrócej), ale to, aby wziąć za nie odpowiedzialność i umieć wyrazić je w sposób nie raniący innych.

Aby móc przyjąć dziecięce emocje, musimy umieć przyjmować swoje własne. Jeśli rodzic nie akceptuje swojej złości, trudno mu będzie zmierzyć się z tą dziecięcą. Jeśli uważa płacz za oznakę słabości, prawdopodobnie będzie dążyć do tego, aby dziecko nie płakało.

Jak rozmawiać z dzieckiem w zaistniałej sytuacji (COVID - 19)

Dziecko jest wrażliwe na stany emocjonalne dorosłego i to niezależnie od tego, ile ma lat. Obserwuje jak dorosły radzi sobie z obecną sytuacją, nawet jeżeli jej nie komentuje. Dlatego warto, aby to rodzic zainicjował rozmowę.

Jak rozmawiać dzieckiem w zaistniałej sytuacji?

- Należy uwzględnić wiek dziecka, tzn. dostosować treść oraz formę przekazu adekwatnie do wieku.

- Należy uwzględnić to, jak do tej pory rozmawialiśmy z dzieckiem:

* Czy do tej pory rozmawialiśmy o emocjach? Jeżeli tak to świetnie. Jeżeli nie, to musimy zacząć od podstaw związanych z emocjami, czyli od tego, jak je rozpoznawać, nazywać i wyrażać, a dopiero później porozmawiać o tym, jak to jest z tymi naszymi emocjami teraz.

Dzieci w czasie lęku przed koronawirusem

W tym szczególnym czasie, nowym dla nas wszystkich, dzieci bardziej niż zwykle potrzebują uwagi dorosłych. Kwarantanna ograniczająca kontakty z rówieśnikami, sąsiadami, dziadkami, znajomymi, nauczycielami, paniami ze sklepu to nowa sytuacja. Nagle trzeba zostać w domu z rodzeństwem, które potrafi „zagrać na nerwach”. Dziecko może nie rozumieć sytuacji i złościć się na to, że ma siedzieć w domu i ograniczać kontakty z innymi. Nauka wzorcowego mycia rąk i dezynfekowania często dotykanych rzeczy nie wystarczy. Dzieci uważnie obserwują to, co się dzieje wokół nich - jak na nowe wiadomości reagują rodzice, w jaki sposób wiadomości przekazują dziennikarze, jak w domu komentuje się zaistniałą sytuację, jakie emocje, zachowania towarzyszą dorosłym. W sieci krążą różne informacje: czasem prawdziwe, czasem nieprawdziwe, memy i żarty -  mają z nimi kontakt nasze pociechy.